บทที่ 359 งานเลี้ยงแสนรื่นเริง

“แต่จะไปโทษพวกเขาก็ไม่ได้หรอกนะ ในเมื่อเราเป็นคนขออยู่ในเมืองหยุนเมิ่งต่อเองนี่นา” หลินเป่ยเฉินพูดรำพึงรำพันในขณะที่เดินกลับเข้าสู่ตำหนักไม้ไผ่ของสถานศึกษากระบี่ที่สาม
นี่นับเป็นวันแรกที่เขาเดินทางกลับจากวิหารเทพกระบี่มายังสถานศึกษาแห่งนี้...