บทที่ 127 ลืมไปแล้วหรือว่าที่นี่คือที่ไหน

พลังลมปราณถาโถมหนาแน่น
หลินเป่ยเฉินรู้สึกเหมือนมีภูเขาทั้งลูกกดทับลงมาที่ศีรษะ ด้วยแรงกดดันมหาศาลขนาดนี้ มันก็ทำให้เขาขยับเขยื้อนร่างกายไม่ได้อีกแล้ว เด็กหนุ่มทำได้เพียงเฝ้ามองพลังฝ่ามือของมือกระบี่หน้าโหดพุ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“แย่แล้วสิ”
หลินเป่ยเฉินอุทานอยู่ในใจ
นี่คือการโจมตีที่เขาไม่อาจต้านรับได้เลย
แต่โชคดีที่ในจังหวะเดียวกันนี้...