บทที่ 638 น่าอับอายเหลือเกิน

“โว้ย ทำไมเสียงดังน่ารำคาญอย่างนี้”
พลัน เสียงคำรามด้วยความหงุดหงิดดังขึ้นมาจากกระโจมหลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางค่ายที่พักของชาวเมืองหยุนเมิ่ง
หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็เดินออกมาจากกระโจมด้วยสภาพหัวยุ่งและยังคงสวมใส่ชุดนอนไม่ได้ผลัดเปลี่ยน...