บทที่ 779 ตกลงว่าเจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่?

เหลียงหยวนเตาผู้ค่อยๆ ลอยตัวขึ้นมาจากแอ่งโลหิตมีความหล่อเหลาจนหลินเป่ยเฉินรู้สึกกดดัน ร่างกายกำยำบึกบึน มัดกล้ามเนื้ออยู่ในอัตราส่วนที่พอดี ไม่มากเกินไปและไม่น้อยเกินไป
ความหล่อเหล่าเช่นนี้ราวกับไม่ได้เป็นมนุษย์อีกแล้ว
แต่นี่คืองานศิลปะชั้นเลิศของยอดนักแกะสลักมากกว่า
“เจอกันอีกแล้วนะ”
เหลียงหยวนเตาร่างกายเปลือยเปล่า...