บทที่ 597 เมล็ดต้นหญ้าในบาดแผล

ฝีเท้าของหลินเป่ยเฉินหยุดชะงัก
เหลียวหวังซูเริ่มกลับมามีความหวังอีกครั้ง “หากเจ้าไว้ชีวิตข้า ข้าขอรับปากว่าฮันปู้ฟู่กับเยว่หงเซียงก็จะต้องปลอดภัยเช่นกัน”
“หมายความว่าตราบใดที่เจ้าไม่ตาย...