บทที่ 605 ข้าเป็นเพียงบุคคลสมองเสื่อม ยังไม่ถึงขั้นเสียสติ

สีหน้าของนักบวชหรงแข็งค้างไปทันที
กุยเหนียนเองก็อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงเช่นกัน
ไม่น่าเลยจริงๆ
มนุษย์เต่าทะเลแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามันหลุดปากบอกข้อมูลสำคัญนั้นให้หลินเป่ยเฉินรับทราบ
กุยเหนียนย่อมคิดไม่ถึงว่าเครื่องรางดาวนำโชคและเครื่องรางน้ำตาเทพเจ้าจะถูกนำมาใช้ต่อรองกันเช่นนี้
เพราะไม่เคยมีใครทำสิ่งนี้มาก่อน
“มัวยืนเฉยอยู่ทำไมอีก?”
หลินเป่ยเฉินยกเครื่องรางดาวนำโชคในมือให้นักบวชหรงเห็นอย่างถนัดตาและพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญใจ...