บทที่ 446 สิ่งที่เรียกว่ากำลังใจ

ดูเหมือนว่าอู๋เฟิ่งกูจะถูกเอารัดเอาเปรียบจนน่าสงสารเหลือเกิน
เหมืองแร่หินบูชาที่เคยอยู่ในมือของเขากลับกลายตกไปเป็นของหลินเป่ยเฉินเสียอย่างนั้น
แต่ในสายตาของอาจารย์อาวุโสอย่างติงซานฉือกับฉู่เหินต่างก็รู้สึกว่าเถ้าแก่สวนแตงโมช่างโชคดีเหลือเกิน
เพราะหลินเป่ยเฉินต้องการเงินปันผลแค่...