บทที่ 413 อากวง ปิดประตู

นั่นเป็นเพราะว่าภาพที่ควรเกิดขึ้น อย่างเช่นการที่ฉู่เหินโดนพลังลมปราณกระบี่เล่นงานจนนอนจมกองเลือดไม่ได้เกิดขึ้น
ห่างออกไปไม่กี่วา
ฉู่เหินสามารถหมุนตัวตีลังกาทิ้งตัวยืนลงบนพื้นได้อย่างมั่นคง
แขนเสื้อข้างขวาของเขาเศษผ้าปลิวกระจุยกระจาย
กำปั้นเหล็กเกิดร่องรอยสึกหรอเล็กน้อย
ใบหน้าของชายชราแดงก่ำ
แต่ในไม่ช้าก็กลับเป็นปกติ
“ตาเฒ่าฉู่…”
“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”
หลิวฉีไห่กับพานเว่ยหมินรีบวิ่งเข้ามาดูอาการ
แล้วความตกตะลึงบนใบหน้าของฉู่เหินก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้น
“ไม่เป็นไร...