บทที่ 747 โลหิตสีแดงสดบนพื้นหิมะสีขาวโพลน

“จับตัวนางให้ได้”
เว่ยหมิงเซวียนยกมือโบกสะบัดและส่งเสียงคำรามแหบต่ำ “ไม่ว่าเป็นหรือตายก็ตาม”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนมุมปากของไป๋ชินหยุนก่อนที่ร่างของนางจะเคลื่อนไหววูบวาบ
“อ๊าก…”
เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังกังวาน
คนของป้อมอสรพิษล้มตายดั่งใบไม้ร่วง
แต่ไม่กี่กระบวนท่าหลังจากนั้น...