บทที่ 335 นี่ถึงเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเฉินผิงอาน

ในขณะที่มีเสียงปืนนั้นยังปนไปด้วยเสียงของกระจกที่แตกละเอียด กลิ่นคาวเลือดสดที่เข้มข้นตามมากับเสียงปืนนั่นก็ค่อยๆ กระจายไปเต็มห้อง

แทบจะในขณะที่โจวหมิงเฟิ้งเงยหน้าก็มองเห็นแขนหนึ่งที่ขาดออกลอยมาทางหล่อน...