บทที่ 336 ผู้หญิงที่หยิ่งผยองไม่รู้ชั่วดี

"ฮึๆ หลงสือผมรู้สึกโศกเศร้าแทนคุณจรริง ๆ คิดไม่ถึงว่าจะอยู่ข้างกายผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองถูกต้องตลอดอย่างนี้ แต่นี่คือบุญคุณความแค้นระหว่างของผมและหลงลั่วเซียนถ้าหากคุณหลีกไปตอนนี้ผมอาจจะละเว้นชีวิตคุณสักครั้งไม่งั้นจุดจบของคุณก็จะเป็นเหมือนคนเหล่านี้！"

เฉินผิงอานมองออกอยู่แล้วว่าท่ามกลางคนเหล่านี้หลงสือได้แอบซ่อนอิ๋นหยาไว้ในที่ลับที่ครั้งนั้นได้รับบาดเจ็บจากฝ่ามือของเขาอย่างรุนแรงด้วยความไม่ระวังที่อาคารร้าง

และที่เฉินผิงอานพูดอย่างนี้ก็แค่อยากจะกระตุ้นความโกรธของหลงลั่วเซียนเข้าไปอีกขั้นก็เท่านั้น

ตอนที่อยู่ปักกิ่งตั้งแต่ไหนมาหลงลั่วเซียนก็อาศัยคุณหนูใหญ่สายเลือดโดยตรงของบ้านตระกูลหลงตัวเองเย่อหยิ่งจองหองไม่เห็นใครอยู่ในสายตามาตลอด

เมื่อก่อนตอนอยู่ที่ปักกิ่งเฉินผิงอานก็อดทนแล้วถึงแม้ภายหลังถูกหลงลั่วเซียนส่งนักฆ่าไล่ตามฆ่าตัวเอง...