บทที่ 291 โอกาสในการเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

เมื่อมองเห็นเย่อเทียนที่เดินออกไปจากลาน

หลินหยวนกุลก็ถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอก

เมื่อลุกยยืนขึ้นมา ร่างกายของตัวเองทั้งร่างมันก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ตอนนี้ ในความคิดของเย่อเทียน...