บทที่ 518 ให้แกก็แล้วกัน

"ได้"

เย่อเทียนพยักหน้าอย่างสงบ โดยไม่มีความผันผวนแม้แต่น้อยในสายตาของเขา

"ตาย!"

ในวินาทีถัดมา เย่อบูชงที่ห้อยอยู่หน้าเย่อเทียนก็ลงมือไปที่หน้าท้องของเย่อเทียน

เขารู้ดีว่า...