บทที่ 117 น้ำเสียงของคำสั่ง

ผมประหม่าจนเหงื่อออกฝ่ามือโดยตรง ปลายนิ้วสั่นไม่หยุด

เรื่องนี้กำลังจะจบลงในที่สุด ชั่วขณะหนึ่งผมไม่รู้ตัวเองมีอารมณ์แบบไหน ผมตัวสั่นและโทรศัพท์ไปหาซุนน่า

เธอรับสายอย่างรวดเร็ว...