บทที่ 148 มือของผมถูกทำลาย

หลี่เฟิ่งกลับหัวเราะออกมา ดูเหมือนว่าเพิกเฉยต่อการขับไล่ของผม กระทั่งยังมีการดึงเก้าอี้มานั่งอยู่ข้างเตียงของผม มองดูแล้วเธออยากจะคุยกับผมนานๆ

"ฉันว่านายเนี่ยนะ ทำไมต้องทำให้ตัวเองลำบากด้วยนะ?...