บทที่ 346 ไม่มีกระจิตกระใจไปสนใจ

ผมยืนขึ้นจากด้านหลังโต๊ะทำงานของผมแล้วรีบเดินไปอยู่ต่อหน้าซูมั่วลี่ สำหรับผมแล้ว เรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องรู้ทันทีว่าชายคนนั้นเป็นใคร

“เอ๋ เอ๋ ฉันว่านะประธานเยี่ย...