บทที่ 345 ใจจืดใจดำได้ถึงขนาดนี้

แต่ผมไม่ยอม ผมจึงสาวเท้าไล่ตามออกไป และขวางข้างหน้าพวกเขา หลังจากนั้นผมก็มองไปที่พี่ชิง เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังหลบสายตาของผมอยู่

“ชิงชิง ลูกที่อยู่ในท้องของคุณได้ยินอย่างชัดเจน...