บทที่ 237 ผ่านไปนานก็ยังไม่รู้สึกปลอดโปร่ง

ผมไม่ได้คิดอะไรมาก บางทีเจิ้งเหม่ยหวาอาจจะถามแบบนี้โดยไม่ทันคิดก็ได้? ผมจึงตอบอืมออกไปคำหนึ่งอย่างง่าย ๆ และรีบออกไปทันที

ดึกขนาดนี้แล้วจะให้หลานอี้ว์อยู่ข้างนอกเพียงคนเดียวได้ยังไง...