บทที่ 247 สะลืมสะลือ

นอนไปไม่รู้นานแค่ไหน ตื่นมาเพราะเสียงเคาะประตู ผมลืมตาขึ้นอย่างสะลืมสะลือ สาวน้อยที่ทำงานกะกลางคืนที่แผนกต้อนรับเข้ามา

เธอมีสีหน้าที่มีความเร่งรีบ ผมตื่นขึ้นอย่างมากทันที...