บทที่ 174 กินปูนร้อนท้อง

ผมเดินตามพี่ชิงออกมาจากห้องผู้ป่วย และพริบตาที่ประตูห้องปิดลง สีหน้าของเธอก็ห่อเหี่ยวลงมาทันที

"เธอเป็นใครกันแน่" ไม่ได้เกิดความคาดหมายของผม เพราะผมคิดว่าพี่ชิงจะต้องถามแบบนี้แน่...