บทที่ 162 แขกไม่ได้รับเชิญ(๒)

น้ำเสียงของซุนน่าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ผมจะสามารถทำอะไรได้ล่ะ สามารถทำได้แค่ผิดพลาดแล้วปล่อยให้มันเป็นไปตามยถากรรม

ผมก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน ยืนประจันหน้ากับเธอ หลังจากหลายนาที...