บทที่ 353 มีสติขึ้นมา

ผมมีการเหลือบมองสายตาของซูมั่วลี่เป็นบางครั้ง เพราะว่าว่ากลัวว่าจะมีความผิดพลาดรายละเอียดบางอย่าง ถูกคนจับได้ เพียงแต่โชคดีที่ เธอมีสีหน้าที่สงบมาโดยตลอดเวลา ดูเหมือนว่าการแสดงของผมไม่เลว

กระทั่งบางครั้งตัวผมเองล้วนแล้วเกือบเชื่อแล้วว่าตัวเองก็คือตัวของเหลยเหมิง

เมื่ออาหารเย็นจบลง...