บทที่ 251 ท่าทางที่เอ้อระเหยลอยชาย

เฉิงเฮ่าเทียนสำลักจนพูดไม่ออก เขาก้มหน้าลงด้วยความเศร้าซึมเล็กน้อย ส่วนผมก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผล แต่กลับรู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ

ผมไม่รู้เป้าหมายที่ท่านผู้เฒ่าเรียกผมมาในครั้งนี้...