บทที่ 283 เงียบ

บรรยากาศเงียบมาก ๆ ไปชั่วขณะหนึ่ง เพราะทุกคนต่างมีความคิดในใจของตัวเอง ส่วนผมก็ยังคงมีสภาพที่จิตใจห่อเหี่ยว ผมเดินตรงไปยังริมโต๊ะอาหารและพูดกับเจิ้งเหม่ยหวาว่า "เธอตามฉันมาที่ห้องสักแป๊บ"

น้ำเสียงของผมไม่นับว่าหงุดหงิดจนเกินไป...