บทที่ 16 ความรักที่มีให้เปรียบเหมือนไข่มุกที่งดงามบนมือ

ทุกคนในจวนฉินต่างก็อึ้งจนขยับตัวไม่ได้ ลมของฤดูใบไม้ร่วงพัดดอกไม้จนกิ่งไม้สั่น

ในสายตาของฉินหนาน ดอกไม้พวกนี้ก็เหมือนกับเซียวเฉวียนที่กำลังส่ายหัวหัวเราะเยาะเย้ยพวกเขา!

จิตใจของทุกคนเหมือนเจอกับความรุนแรง...