บทที่ 1289 ขุนนางผู้ซื่อสัตย์

จางจิ่นยิ้มจางๆ เพื่อแสดงความสุภาพต่อเจ้าของร้าน จากนั้นหันไปพูดกับยามของตนว่า “ไปกันเถอะ”

คำพูดนี้ทำให้จางจงรู้สึกอึดอัดมาก เขาเคยสืบมาแล้วว่า หมู่บ้านกันจวนมีเพียงในหมู่บ้านนี้...