บทที่ 485 ยืดได้หดได้

ใบหน้าของเว่ยเป้ยปกคลุมไปด้วยเมฆครึ้มและความกดอากาศต่ำจนน่าตกใจ แต่มีเพียงเซียวเฉวียนที่มองเห็นน้ำตาซึมๆ ในดวงตาของเด็กคนนี้ ใช่ เว่ยเป้ยโมโหจนแทบจะร้องไห้อีกแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ...