บทที่ 101 เงินทองมีค่าเหมือนมูลสัตว์

"ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง...เขาไปแล้ว เรากลับกันเถอะ" คนรับใช้คนหนึ่งออกมาพูดอย่างระวังว่า "คนผู้นี้มีตาหามีแววไม่ อย่าไปถือสามันเลย"

เซียวเฉวียนรับเงินของเซียนกวีแล้ว พิสูจน์ได้ว่าเขาได้ถูกชักจูงโดยเซียนกวีแล้ว...