บทที่ 1142 หมดหนทาง

คมดาบพลันแทงทะลุแขนของเซียวเฉวียนลงไปได้ประมาณหนึ่งนิ้ว

เพียงพริบตาเดียว หยดเลือดพลางย้อมอาภรณ์ของเซียวเฉวียนจนกลายเป็นสีแดงไปในทันที

เซียวเฉวียนถึงกับลอบกัดฟันเพื่อข่มอาการเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

หากแต่ข้อมือของเขาหาได้ปล่อยวางลงมาไม่

หากเขาปล่อยมือของตนเองเมื่อใด...