บทที่ 569 เปลี่ยนไปราวกับเกิดใหม่

เว่ยอวี๋พลันมีความสุขจนล้มปริ่ม!

ช่วงเวลาดี ๆ มาไวยิ่งนัก!

“ไปกันเถอะ! ข้าจักไปหาเขา!”

เว่ยอวี๋ถือโอกาสคว้าข้อมือเล็ก ๆ ของหยางอวี้ฮวนมาไว้กับตนเอง ก่อนจะพากันจูงมือวิ่งไปทางทิศตะวันออกของเมือง

หยางอวี้ฮวนที่ถูกลากมาด้วยเช่นนี้...