บทที่ 221 ความภักดีของผู้อารักขา

ร่องรอยความอิจฉาและอาฆาตพยาบาทพุ่งออกมาจากหว่างคิ้วของเว่ยชิงโดยไม่ได้ตั้งใจ

เซียวเฉวียนไม่ได้อวดความสามารถพิเศษด้านวรรณกรรมและบทกวีที่ยอดเยี่ยมของเขาหรอกหรือ?

เขามีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่และบอกว่าเขาจะสู้ไม่ใช่หรือ?

ไม่ใช่ว่าเขาเย่อหยิ่งจนไม่สนผู้มากอำนาจหลายคนหรอกหรือ?

ฮ่า...