บทที่ 859 ยอมเป็นที่สอง

โดนเซียวเฉวียนขานชื่อ เว่ยเป้ยถึงได้สติกลับมา จ้องมองคนบ้านเดียวกันโดยไม่เหลือร่องรอยหรือให้ทันสังเกตแล้วเอ่ยขึ้น “ท่านอาจารย์เรียกนักเรียนมีเรื่องอันใดหรือ?”

เซียวเฉวียนกล่าวอย่างเฉยชา...