บทที่ 151 ทรมานแสนสาหัส

“เขา...เลิก...จาก...ท้องพระโรงหรือยัง?”

ทุกคำที่พูดนั้น คิ้วของฉินปาฟางยิ่งขมวดแน่นไปหมด ลมหายใจของคนเป็นนั้นเปรียบประดุจเชือกป่านที่แขวนพาดแน่นหนาไว้บนจมูก หากคลายมันลงก็ไม่อาจจะยกขึ้นมาได้อีก

“ท่านพ่อ...