บทที่ 550 ใจดั่งโดนมีดเฉือน

เซียวเฉวียนซึ่งในที่สุดก็คิดปัญหานี้ทะลุปรุโปร่งได้ ใต้แสงรุ่งอรุณแห่งอโณทัยอันบางเบา ตัวสั่นโดยมิอาจบังคับตัวเองได้

ในฐานะคนสมัยใหม่ เป็นคนที่หมกมุ่นอยู่กับพิพิธภัณฑ์มาหลายปีและคุ้นเคยกับเรื่องราวราชนิกุลของราชวงศ์ทุกสมัย...