บทที่ 966 งานหนักของฉินเฟิง

“เสวียนอวี๋!”

ในสายตาที่เมตตาและอ่อนโยนของนักปราชญ์ มีความโกรธเคืองเล็กน้อย “อาจารย์พูดกับเจ้าว่าอย่างไร? เหตุใดเจ้าไม่เคยจำได้เลย? ไป! ไปยืนสำนึกโทษที่ข้างกำแพง!”

เสวียนอวี๋ขมวดคิ้วเล็ก...