บทที่ 1807อาหารเช้าอันแสนอร่อย

ทันใดนั้น หัวใจของเสวียนจิ้งก็เต้นรัว ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่ไม่มีอะไรให้กิน!

ดึกขนาดนี้แล้ว ยังอยู่ในบ้านของคนอื่น จะไปหาอะไรให้ท่านกินได้ที่ไหน?

ช่างน่าลำบากใจจริงๆ

แต่...