บทที่ 192 สตรีจิตใจโหดร้าย

เป็นแม่ฉิน

เซียวเฉวียนรู้สึกอับอายยิ่งนัก!

ฟู่ ๆ กว่าจะได้เชิดหน้าชูตาเสียหน่อย แต่กลับต้องมาล้มจนมีสภาพเช่นนี้ แม้งเอ๊ย! ไอ้นักเขียนสารเลวนี่!

มิใช่บอกว่าจะให้แสงกับตัวเอกหรือยังไง!

เซียวเฉวียนที่ล้มกระแทกกับพื้นนั้น...