บทที่ 44 ดวงตาถมึงทึนที่จ้องมอง

ผู้ชายคนนี้ฐานะดีคนนี้เปลี่ยนท่าทางเป็นตุ้งติ้ง ราวกับเปลี่ยนหน้ากระดาษ

“ติ๊ง!” มีดในมือของซ่งเฉียนเวิ่นส่งเสียงดังลั่น ตกลงบนก้อนอิฐ ทำเสียงเสียดแทงหู ราวกับเยาะเย้ยเจ้านายที่กำลังคุกเข่าอย่างเรียบร้อย

เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเซียวเฉวียนอย่างเขินอาย...