บทที่ 845 คนเร้นลับผู้หนึ่ง

จนกระทั่งฟ้ามืด อาจื่อก็หิวเสียจนท้องส่งเสียงร้องโครกคราก วันนี้ทั้งวันนางยังไม่กินอะไรเลย หิวเสียจนเอาชนะความกลัวของนางไปได้ชั่วคราว

นางเอาแต่จับจ้องมองประตู วาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีคนผลักเข้าประตูเข้ามากะทันหันแล้วเอาอาหารร้อนควันฉุยสักชามมาให้นาง

ทว่านางรอแล้วรอเล่า...