บทที่ 360 แกล้งต่อเนื่อง

ป่าไผ่นอกเมือง

เว่ยชิงถูกทิ้งไว้ในป่าที่ไม่มีใครเลยเพียงลำพัง

อย่าว่าแต่สาวงามเลย แม้แต่คนธรรมดาก็ยังไม่เห็น

เหมือนที่เซียวเฉวียนถูกทิ้งไว้ในกองหิมะ โดดเดี่ยว คร่ำครวญไปก็ไม่มีใครเห็น

เว่ยอวี๋เดินมาตบไหล่ของเขา...