บทที่ 1101 ต้องตายสถานเดียว

ในความเป็นจริง กลิ่นนั้นหอมฟุ้งมากจนเซียวเฉวียนน้ำลายไหล เขาชำเลืองมองเนื้อนั้นอยู่ตลอดว่าสุกได้ที่แล้วหรือยัง

ในที่สุด โย่วควนก็ตะโกนออกมาซะที ดวงตาของเซียวเฉวียนเบิกกว้าง...