บทที่ 1892 ไร้ความปรานี

เสวียนอวี๋แกล้งทำเป็นเข้าใจและพูดว่า “หากท่านพี่ไม่สะดวก ข้าก็ไปถามบ้านอื่นดูก็ได้”

เมื่อพูดจบเสวียนอวี๋ยังยิ้มอย่างบริสุทธิ์และพูดว่า “ขอลา”

จากนั้น เสวียนอวี๋ก็เดินจากไปจริงๆ

จุดประสงค์หลักของการมาครั้งนี้คือต้องการให้...