บทที่ 872 การสอบหน้าพระที่นั่งอันดุเดือด

เว่ยเป้ยยกมือลูบใบหน้าของตัวเองโดยไม่ให้ทิ้งร่องรอย กระทั่งแน่ใจว่าหน้าของเขาเริ่มเย็น อีกทั้งปลายนิ้วก็ยั่งสัมผัสได้ถึงเม็ดเหงื่อ...

เขาอดตื่นตระหนกไม่ได้ เหตุใดตัวเองถึงได้เปียกเช่นนี้！

รู้สึกแย่ยิ่งนัก！

“แฮ่ก！”

เว่ยเป้ยปิดปากไอเบา...