บทที่ 832 ทุกคนได้ศูนย์คะแนน

ในความทึมๆไม่รู้สึกรู้สา ร่างนั้นบางครั้งก็พร่ามัวและบางครั้งก็ชัดเจนในดวงตา

คือนายท่าน...

เหมิงเอ้าอ้าปากเล็กน้อยด้วยความยากลำบาก อยากจะเรียกนายท่านของเขาเหมือนเมื่อก่อน

แต่เขาอ่อนแอมากจนไม่สามารถส่งเสียงใดๆออกมาได้...

อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาสองหยดจากหางตาของเหมิงเอ้าโดยไม่รู้ตัว

ในใจของเขารู้สึกเศร้าที่เขาต้องจบลงแบบนี้...