บทที่ 470 เหตุช้ำใจในอดีต

”อุบ๊ะ! ข้าจะหายตัวไปได้ไง?” ปีศาจกวีตะคอก “อาจารย์เจ้า ก็ข้านี่แหละตายไปแล้ว ข้ายังหายตัวไปได้ไงอีก?”

"แค่ว่าทะเลบทกวีคุนหลุนนี้มีมาเป็นพันปีแล้ว ไม่ใช่จะทำทะลุได้ง่ายๆ "

ปีศาจกวีไม่สนใจเซียวเฉวียนจะกังวลใจยังไง...